παρεμφατικός

-ή, -ό / παρεμφατικός, -ή, -όν ΝΑ [παρεμφαίνω]

φρ. «τα παρεμφατικά» ή «παρεμφατικές εγκλίσεις»

γραμμ. η οριστική, η υποτακτική, η ευκτική και η προστακτική, οι οποίες παρεμφαίνουν το πρόσωπο και τον αριθμό, σε αντιδιαστολή προς το απαρέμφατο

νεοελλ.

αυτός που φανερώνει, που παρουσιάζει κάτι με έμμεσο ή πλάγιο τρόπο, ο έμμεσα δηλωτικός

αρχ.

αυτός που δηλώνει ή σημαίνει κάτι («παρεμφατικός προσώπου», Απολλ. Δύσκ.).